Uzun bir aradan sonra nihayet, beklide seçim arifesinde iktidar milletvekillerinin hazırladığı tasarıyla Türkiye’ye gelen Ahıska Türklerinin sorunları çözüm aşamasına getirildi. Bu bir mücadelenin sonucuydu her ne şekilde olursa olsun böyle bir kanunun çıkmış olması bile başarı sayılmalıdır. Emeği geçen ve bu uğurda mücadele verenlere şahsım adına teşekkürlerimi ifade etmek isterim.

Ancak Bursa AKP Milletvekili Mehmet Emin Tutan’ın hazırlamış olduğu kanun tasarısında Ahıskalı Türklerin Muş vilayeti sınırları içinde iskânı düşünülmüş. Fakat bu Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde genel kurula gelince Muş ibaresi kaldırılmış bu konu Bakanlar Kurulu kararına bırakılmış. Dolayısıyla Bakanlar Kurulu üyelerine hatta Başbakana bizzat bu konuyu iyi anlatmak gerekiyor.

Ahıskalılar Muş’a değil Posof’a yerleştirilmelidir.

Ahıskalı Türkler asırlar boyu kahır çekmiş ve halende çağımız sürgünleriyle çileli hayat yaşamaya devam etmekteler. Anavatan Türkiye’ye gelmekle bir eli yağda diğer elleri balda değiller. Bursa’da yaşayan ailelerin hangi ağır koşullarda yaşadıklarına şahit oldum. Bu insanlarımızı bu şekilde ezdirmeye kimsenin hakkı olmadığı düşüncesindeyim.

Bakın 1992’den bu yana tam 17 yıl geçmiş ancak Türkiye’de mevcut bir kanuna ek madde sokuşturarak Ahıska Türklerine sahip çıkılıyor. Önce Sovyet zulmünden daha sonra da Özbek kardeş katliamından kaçmak zorunda kalan Ahıskalı akrabalarımız 1992 yılında çıkarılan 3835 sayılı yasa ile Iğdır’a yerleştirildiler. Iğdır Ahıska’ya daha uzak. Nedense o dönemde kimsenin aklına Ahıska’ya sınır olan Posof’a yerleştirme gelmedi. En azından bir kısmı…

Bugün daha uzaklar konuşuluyor. Allah aşkına Ahıskalı akrabalarımız Muş’ta ne yapacak?

Evet, Bu insanlar çalışkandır her gittikleri yerde taştan ekmeğini çıkarırlar. Çalıştıkları toprakları işler oraları güllük gülistanlık yaparlar. Ama el insaf 1944 yılından beri bu insanlarımız sürgün hayat yaşıyorlar. Yetmedi mi artık?

Bakın neden Posof diyorum.

2006 yılında Azerbaycan’da Ahıskalı Türkler ile birlikte olduğumda neden Azerbaycan’a geldiniz? Diye sormuştum. Aldığım yanıt ilginçti. “Biz Azerbaycan’da Gürcistan sınırlarına geldik ki Ahıska’ya yakın olalım, hudutlar açılınca gidip vatanımızda öz topraklarımıza tezden yerleşelim”

Bu cümleden iki önemli sonuç çıkardım;

1- Ahıska Türklerimiz bülbül misali nereye gitseler ah vatan vah vatan demişler. Dolayısıyla onlar için vatana geri dönüş çok önemlidir. Her ne kadar da Türkiye’de anavatanda olurlarsa olsunlar onların düşleri vatan dedikleri ata dede topraklarında olacaktır. Bu açıdan bakıldığında Türkiye’de çifte vatandaşlık almaları Ahıskalılar için önem kazanmıştır.

2- Vatana dönmek istiyorlar ancak hudutların açılmasını bekliyorlar. Yani vatana döndüklerinde yeni bir sıkıntıyla karşılaşmamak için kendilerini garantiye almak istiyorlar. Bunca yıldır yaşadıkları zulümlerden sonra cesaretleri kırılmış. Vatana dönmek istiyorlar ama birilerinin de kendilerine haklı olarak garanti olmalarını bekliyor bu insanlarımız.

İşte bu iki sonuca göre değerlendirme yapacak olursak Türkiye Cumhuriyeti soydaşlarına Gürcistan ile Türkiye arasındaki dostane ilişkilerini de göz nünde bulundurarak garantör ülke olarak uluslar arası arenada sahiplenerek haklarını aramalıdır. Aynen Balkan ülkelerinde ve Trakya Türklerine sahiplenildiği gibi.

Madem bu insanların kafasında vatana dönmek var. Bunun içinde Ahıska’ya yakın yerlere geçici yerleşiyorlar, o zaman Ahıska’ya en yakın ve hatta aynı kanı taşıyan aynı kültürden olan Posof ilçesine yerleştirerek geçici iskânları burada sağlanmalıdır. Burada bu insanlara sahip çıkılmalıdır. Zaten Bursa, İstanbul gibi şehirlere yerleşmiş olanlar oralarda kendilerine bir hayat kurmuşlardır, onlara dokunulmamalıdır.

Öte yandan bu vesileyle Serhat ilçemiz Posof’ta kalkınmış olur. Sınır ticareti gelişir, en azından yıllardır mağdur bırakılan Posof’umuz da bu sayede Devletimizden hak ettiği payını almış olur.

www.ahiskalilar.org