Tanrı kartalları bağımsız ve hür olarak yaratmıştır. Bu yüzden olsa gerek kartallar bağımsız ve hür olarak doğmayı, yaşamayı, avlanmayı ve hatta ölmeyi severler. Bağımsızlık hayatla eş anlamlıdır kartallara, kölelik ise ölümün ta kendisi...

Türkler de bağımsız ve hür olarak yaşamayı, evlenmeyi, aile kurmayı, çoğalmayı, doğmayı ve terk-i dünya eylemiyi seven, hatta, gerktiğinde bunun için canlarını veren Yaradanın kullarındandır.

***

Birgün yaşlı bir kadın yaralı kartalı yakalamış. “Vah”- demiş, “zavallı kuşun haline bak. Tırnakları ve gagası iyice uzamış, bakımsız kalmış gariban” diye, yarı canlı olan kuşun tırnak ve gagasını kısaltmış, kanatlarına da kesmiş. Bununla da kalmamış kafese koymuş, kendi eliyle yaptığı yemekleri vermiş. Kartal da aç olduğu halde hiç yememiş nedense. Yaşlı kadın da bu koca kuşun evindeki tavukları gibi neden yemekleri, darı ve buğdayları yemediğini anlayamamış.

Sonunda gariban koca kuş ölmüş.

***

Yaşlı kadın tavuğa yaptığı muammelenin koca kartala derman olmayacağını anlayamamış.

***

İksinin tek ortak noktası ikisinin de tek Tanrı tarafından kuş olarak yaratılmalarıdır. Tek farkı ise kartalın köleliği kabul edemezliği, tavuğun ise kölelikten başka hayatı bilmemesidir. Tavuk hür olarak yaşamaya asla hayal edemez. Çünkü hürriyet yabancı bir kavramdır onlar için. Zorlasa bile kartal tavuk gibi yaşayamaz, tavuk ise asla kartal olamaz.

***

Bugünlerde bağımsızlığı ve hürriyeti seven ve bunu her an savunan kartallarımızdan sahiplerinin elinden buğday ve arpayı hep yemeye, yemeye ve gene yemeye alışan, hep yemeden birtürlü vazgeçemeyen, hep yediği için de düşünmeyen, düşünemeyen, düşünmeden yediği için semizleştikçe semizleşen, yağ aldıkça alan, sonra da sahipleri tarafından sofraya konmak için kesilen, parça parça kesilen, kızartılan, kavrulan, haşlanan tavuklarımız ve piliçlerimiz daha da çoktur.

Biri “Devleterimizi yöneten tavuklarınızın sayısı kaç” diye biri sorarsa saymak için ne kendi parmağımız, ne de tüm mahalle sakinlerinin parmakları yeter.

Kartallarımızın sayısını sorsalar, “bu kadar” diye sağ elimizin birkaç parmağını gösteririz.

Kartallarımız sayıldır. Ama biri binleree, bini de miliyonlara değer.

***

Tavuklar uçamayı asla beceremez. Uçamadığı için de uzakları göremez, yukarıdan etrafta olup bitenleri göremez, göremediği için de bilemez, anlayamaz, düşünemez. Konuşamaz da çünkü ağızaları yemekle meşgüldür.

***

Uzağı görebilen, engin ve geniş düşünebilenlere “kartal bakışlı”, “kartal düşünceli kişi” deriz.

Kartallar tavukuluğu kabul etmez. Ama kartallara tavuk muaammelesini yapanlar veya yapmak isteyenler hep olmuştur. Bu da kartalları rahatsız ediyor ve ciddi ciddi düşünmeye zorlamaktadır.

Bu nedenle kartal düşünceli kişilerimiz Bakü’deki TÜDEV kultayında “Tavukluk veya Kartallığı” tartışmaktadırlar. Ve “tavukluktan” kurtuluş yollarını düşünmketedirler.

Bu kurultayda birçok proje masaya yatırılacaktır.

Özbekistan temsilcisi Prof. Dr. Bahtiyar Karimov’un hazırladığı ve Dünya Türkleri Asamblesi’nin üzerinde çalışmakta olduğu “Orta Türkçe” projesi ve Dünya Türkleri Asamblesi Genel Başkanı Prof.Dr. Ermentay Sulanmurat’ın sunmakta olduğu “Çift Faktörlü Ekonomi” ve “Toplumsal Gelişimin Türk Modeli” projeleri de dikkate değer düşüncelerdendir

Önümüzdeki yazılarda bu ve diğer projeleri ayrı ayrı değerlendirmeye çalışacağız.

***

Tavukların beynini yağ almış.

Düşünemezler.

Sahipleri tarafından verdiklerini yemekle meşgüldürler. Sahiplerinin tabaklarına konulmak için.

Horozları piliç olacak...

Tavukların yumurtalarından civcivler asla doğmayacak... Yumurtalarından leziz amletler pişirilecek...

Tüyleri sahiplerine yastık olacak...

Tavukların sahipleri asla aç olmayacak, yastıklara yaslanarak mışıl mışıl uyuyacak...

Tavuklar asla düşünmeyecek...

***

Kartal hür doğacak ve hür ölecek.

Asla tavuk olmayacak...