Tatarlar, 456 yıldan beri kişilik aleminin en gaddarı olan – Rus sömürgeciliğinin boyunduruğu altında yaşamaktadır. Bu zaman içerisinde çarlar, imparatorlar, birinci sekreterler, cumhurbaşkanları şahsında birçok Rusya hükümdarı değişmiştir. Aynı zamanda toplum düzeni de değişmiştir: feodalizm, kapitalizm, sosyalizm ve değerleri. Değişmeyen tek şey: zorla Hıristiyanlaştırma, Ruslaştırma, acımasızca sömürme, devamlı ve kasıtlı soykırım yoluyla Tatarları ulusça yok etme siyasetidir. I.Petro sayımına göre, XVIII.yüzyıl başında Ruslar ve Tatarların sayısı yaklaşık 5,5 milyon ise, XX. yüzyıl sonunda Ruslar 120 milyon olmuş, Tatarların sayısı 5,5 milyonda kalmıştır.

Çaresiz hale gelen Tatarlar 90’lı yılların sonunda, Rus sömürgeciliğine karşı mücadeleye başlamış, devlet egemenliği hakkında beyanat kabul etmiş, yabancı gözlemcilerin katılımıyla referanduma gitmiş ve onun sonucunda Tataristan halkının % 61,4’ü cumhuriyetin devlet egemenliği lehinde oy kullanmışlardır. Bir de Tataristan, Rusya Federasyonunun şimdiki anayasasını onaylatmak için yapılan referanduma katılmayı reddetmiş ve federatif sözleşmeyi imzalamamış, böylece onun kanunsuz olduğunu bildirmiştir. Tataristan’ın Rusya Federasyonu’na dahil olduğuna özgü herhangi bir sözleşme bulunmamaktadır. Rusya Federasyonu’nun ilk başkanı B.Yeltsin buna razı olup, "Bağımsızlık istediğiniz kadar olsun, ne kadar hazmedebilseniz, o kadar olsun"- demiştir. Fakat bu razılık davranışları, Rus sömürgecilerinin her zamanki gibi yalan ve zaman kazanmaya yönelik sıradaki bir tuzağı idi. Rusya Federasyonu 14 sömürgesinin egemenliği altından çıkıp gitmesine çaresiz rıza olmak zorunda kalsa da, Tataristan’ın bağımsızlığını tanımayı kesinlikle reddetmiş ve halkın basit haklarını bile yok etmek için daha da kesin tedbirler almıştır; şöyle ki, yerli yasama organı temsilcilerini ve cumhurbaşkanını halkın seçmesini kaldırıp, Kremlin tarafından atanan genel vali ve yönetim kurulu ile değiştirmiştir. Üstelik Kremlin, Tatarların kendi alfabesini yasaklayıp, Tatar diline uygun olmayan Kiril alfabesini zorla kabul ettirmekle yetinmeyip, Tatar çocuklarının kendi dilinde eğitim görmesini bile yasaklamıştır. Müslüman Tatarlar, sömürgeci yönetim tarafından atanmış mollalar gözetimi altında ibadet etmeyi reddettikleri için ve evlerinde dini kitap bulundurmanın tek bir delili için merhametsizce takip edilmekte, işkence görmekte ve senelerce hapsedilmektedirler. Tataristan’ın doğal kaynakları amansızca yağmalanmaktadır. Petrol satışından gelen gelirin %85’ini Kremlin karşılıksız olarak almakta, böylece Tatarları zaruri geçim parasından yoksun bırakmaktadır. Tüm bunlar, Rusya Federasyonu’nun Gürcistan’daki Abhazya ve Güney Osetya Cumhuriyetlerinin bağımsızlığını arsız ve ikiyüzlü halde tanıması ortamında gerçekleşmektedir. Müsaadenizle soruyoruz, Rus sömürgesi olan Tatar ulusunun hakları, yukarıda bahsedilen ulusların haklarından farkı nedir? Hiçbir farkı yoktur. Gerçek şu ki, Rusya bu ulusları yeniden boyunduruğu altına alıp, kendi uyruğuna geçirmiştir. Durum böyleyken, Rus sömürgecilerinin rızasına güvenerek, Tatarların bağımsızlıklarını elde etme umutları, artık boş bir hayaldir.

Tatar ulusunun iradesine dayanarak ve onu tamamen yok olmaktan kurtarmak adına, Tatar Ulusunun Milli Meclisi:

1. 30 Ağustos 1990 tarihli Tataristan’ın devlet egemenliği beyanatını destekliyor ve onun Rusya Federasyonu terkibine zorla dahil edilmesinin kanunsuz olduğunu bildiriyor.

2. Tataristan’ın bağımsızlığının tanınması için dünyaya ve Birleşmiş Milletler’e müracaat ediyor.

3. Tatar ulusunun menfaatlerini savunmak için sürgündeki hükümetin terkibini onaylıyor.

4. Yurt dışında yaşayan tüm Tatarları, kendi ülkelerinin hükümetleri ve toplulukları önünde Tataristan’ın bağımsızlığını desteklemeleri için yaygın faaliyetler düzenlemeye davet ediyor.

Tatar Milli Meclisi’nin genişletilmiş toplantısında kabul edilmiştir, 20 Aralık 2008

Rusçadan Türkiye Türkçesine çeviren Sürgündeki Milli Hükümet üyesi

Roza KURBAN.



THE DECLARATION OF INDEPENDENCE OF TATARSTAN

The Tatar people have already spent 456 years in slavery to Russian colonialism, which was as brutal as ever was known in the history of humankind. During this time many rulers of Russia came to power, as czars, emperors, first secretaries and presidents. Also, the social structure of this country changed: feudalism, capitalism, socialism, etc. Only one thing remained unchanged during all this time: a policy of forced conversion to Christianity, Russification, inhuman exploitation and physical elimination of the Tatar through permanent and goal-oriented genocide. At the beginning of the 18th century, according to a Census taken by Peter the Great, there were 5.5 million Russians and 5.5 million Tatars, and yet by the end of the 20th century there are 120 million Russians and the same 5.5 million Tatars.

At the end of the 1990s, Tatars in their final despair rose up to struggle with Russian colonialism and adopted a Declaration of Tatar State Sovereignty. They organized a referendum with supervision of foreign observers, including some form the USA, during which 61.4% of Tatarstan’s population approved a claim for independence from Russia. Moreover, Tatarstan refused to participate in the referendum on the modern Constitution of Russia and to sign the Federative Agreement on the creation of the Russian Federation, confirming by this its illegitimacy. There are not any legal treaties whatsoever on the joining of the later to the Russian Federation.

The first president of Russia B. Yeltsin agreed to give to the Tatars as much liberty as they could handle. Unfortunately, this was the same kind of deceit as before, aimed only at pacifying Tatars and buying time. Whereas Russia was forced to agree to the escape of 14 colonies from their domination, it categorically refused to recognize the independence of Tatarstan, and it made its rule over this colony more severe, by the destruction of elementary rights of its people, including the right to have local legislative bodies and to select the president of Tatarstan. Right now, the Kremlin is appointing its Vice Roy from Moscow. Moreover, the Kremlin has deprived Tatars of the right to use the Latin alphabet as their own and has forced them to use the Cyrillic alphabet which is entirely unsuitable for the Tatar language. Recently it has deprived the Tatars of the opportunity to teach their children in Tatar.

Muslim Tatars are subject to severe prosecution, torture and many years of prison for refusal to worship in the mosques that are under the supervision of mullahs appointed by the Vice Roy administration, and for having Muslim books written in Arabic in their homes. At the same time the merciless robbery of the national resources of Tatarstan is continuing. The Kremlin is taking 85% of all the revenues from the sale of Tatarstan’s oil for itself, and by this way depriving Tatarstan of their vital means for survival.

All of this is happening at the same time that the Russian Federation cynically and hypocritically recognized the independence of the Georgian republics of Abkhazia and South Ossetia. One can only ask what is the difference between the rights of the aforementioned republics and Tatarstan - a Russian colony? It is absolutely clear - there is no difference. The truth is that Russia practically enslaved the people of these republics by converting them into their citizens. Consequently, for Tatars there is no hope any more for the good will of the Russian colonizers to accomplish any kind of decolonization whatsoever.

Expressing the will of the Tatar People and in order to save them from entire elimination the Milli Mejlis (Parliament) of the Tatar People is:

1. Declaring support for the Declaration of State Sovereignty of August 30, 1990 and confirming the illegitimacy of including the Republic of Tatarstan into the Russian Federation without its consent.

2. Asking all governments and the United Nations to recognize the Independence of Tatarstan.

3. Creating the Government of Tatarstan in Exile for the protection of the interests of the Tatar People.

4. Calling all Tatars around the world to organize a permanent mass campaign in support of the Independence of Tatarstan before their governments and societies.

Adopted at a Special Meeting of the Milli Mejlis of the Tatar People on December 20, 2008.



Резолюция расширенной сессии Милли Меджлиса татарского народа по ДЕКЛАРАЦИИ О ГОСУДАРСТВЕННОМ СУВЕРЕНИТЕТЕ ТАТАРСТАНА.

Вот уже 456 лет татары находятся под гнетом самого свирепого человеческого деяния - русского колониализма. За это время сменилось много правителей России в лице царей, императоров, первых секретарей, президентов. Менялся также общественный строй: феодализм, капитализм, социализм и пр. Неизменной оставалась лишь одно: политика насильственного крещения, руссификации, бесчеловеческой эксплуатации, физического уничтожения татар путем постоянного и целенаправленного геноцида. Если в начале 18 века, согласно переписи, устроенной Петром I, русских и татар было примерно по 5 с половиной миллиона человек, то в конце 20 века русских стало 120 миллионов, а количество татар осталось те же 5 с половиной миллиона человек.

В конце 90-х годов татары, доведенные до последнего отчаяния, поднялись на борьбу с русским колониализмом и приняли декларацию о государственном суверенитете, провели референдум при участии иностранных наблюдателей, в ходе которого 61,4 процент населения Татарстана высказался за государственный суверенитет республики. Кроме того, Татарстан отказался участвовать в референдуме по утверждению нынешней конституции Российской Федерации (РФ) и не подписал федеративного договора, тем самым заявив о его нелегитимности. Каких-либо договоров между Татарстаном и Российской Федерацией о его включении в состав последней не существует. Первый президент РФ Б. Ельцин согласился с тем, чтобы татары взяли столько независимости, сколько, они в состоянии реализовать. Однако, это согласие, как всегда, оказалась очередной уловкой русских колонизаторов, направленной на обман и выигрыш времени. В то время как РФ была вынуждена смириться с уходом из-под ее господства 14 ее колоний, она категорически отказалась признать независимость Татарстана и предприняла еще более жестокие меры по уничтожению элементарных прав его народа, в том числе, иметь своего избранного органа представителей местного законодательного собрания и президента республики, заменив их назначаемым Кремлем наместником и его администрацией. Более того, Кремль запретил татарам иметь свой алфавит, насильно навязав им непригодный для их языка кириллицу, а теперь запрещает учить татарских детей на их родном языке. Мусульман-татар, за отказ молиться под контролем, по существу назначаемых колониальной администрацией мулл и даже за один факт наличия в их жилищах мусульманских книг, жестоко преследуют, подвергают к пыткам и бросают их на многие годы в тюрьмы. Происходит беспощадный грабеж естественных ресурсов Татарстана. 85 процентов прибыли от продажи нефти безвозмездно отбирает Кремль, лишая самих татар насущных средств существования. Все это происходит на фоне циничного и лицемерного признания Российской Федерацией независимости грузинских республик Абхазия и Южная Осетия. Позволительно спросить, чем же отличаются права татарского народа – колонии русских - от прав народов вышеназванных республик? Ничем. Правда в том, что Россия фактически вновь закабалила и эти народы, сделав их своими поданными. Следовательно, татарам больше невозможно рассчитывать на добрую волю русских колонизаторов, питая напрасные надежды на свою деколонизацию и получение независимости.

Изъявляя волю татарского народа и во имя его спасения от полного уничтожения, Милли Меджлис (Парламент) Татарского Народа:

1. Поддерживает Декларацию о государственном суверенитете Татарстана от 30 августа 1990 года и заявляет о нелегетимности его насильственного включения в состав Российской Федерации.

2. Обращается с просьбой ко всем государствам мира и

Организации Объединенных Наций признать независимость Татарстана.

3. Для защиты интересов татарского народа утверждает состав правительства в изгнании.

4. Призывает всех татар, проживающих за рубежом, организовать массовые кампании в поддержку независимости Татарстана перед правительствами своих стран и общественностью.

Принято на расширенной сессии Милли Меджлиса

Татарского народа, 20 декабря 2008 года.