Almıyordu aklı Telafer’li çocuğun neler olduğunu,

Niçin ve hangi şartlarda hayat sürdüğünü,

Şu an öz topraklarından neden uzak kaldığını bir türlü anlamıyordu Telafer’li çocuk.



Tek bir güvencesi ve aynı zamanda tek mutluluğu babasının kucağında olması ve böylece kendini emin ellerde bulmasıydı.

***

Babasının kucağına oturmuş ha bire öksürüyordu,

Soğuk kış havasında üstü sıkı olmayıp perişanlığı her halinden belliydi Telafer’li çocuğun,

Günlerce vücudunun su görmediği yüzünden belliydi Telafer’li çocuğun.

***

Ne bilsin çocuk doğduğu topraklardan ailesiyle kaçtığını,

Ne bilsin kendisi gibi binlerce kişinin hallerinin perişan olduğunu,

O şu an babasının kucağında kendini emin ellerde görüp ha bire öksürüyordu ve

öksürdükçe babasının ve etrafta bulunanların içlerinin gittiğini bilmiyordu Telafer’li çocuk.

***

Baktıkça ona içim cız ediyordu.



Bir ara yüzünü okşadım, o masum gözleriyle bakıp hafif bir tebessümde bulundu ve durmadan öksürüyordu.



Baktıkça yüzüne içim gidiyor gözlerim yaşarıyordu.

***

Tek bir suçu vardı bu çocuğun, o da kaderde Türk olmasıydı.

Çünkü o Türk olduğu için yurdundan sürgün olmuş ve sırf Türk olduğu için sığınmış olduğu Türk Devletinden yardım alamıyordu.



Fakat bilmiyordu Telafer’li çocuk, onun aklı almıyordu neler olduğunu!



Etrafındaki büyükler hep sıkıntılıydı, hepsi sağlık sorunu yaşamaktaydılar.

Onlar çok iyi biliyorlardı neler yaşadıklarını; Telafer’li çocuk ise masumane bir duruş sergileyip ha bire öksürüyordu.

***

Evet çocuk o, Telafer’li,

Henüz hayatı kavrayamamakta,

O öksürüyor, ben ise ağlamaklı ona bakıyordum.



Keşke hep çocuk kalsa da babasının kucağında hep kendini emin ellerde bulabilse Telafer’li çocuk.

Keşke hep çocuk kalsa ve olup bitenleri anlamasa.



Öksürüğü inşallah atlatacak Telafer’li çocuk, yeter ki el uzatan olsun.

Atlatacak ama, Türklük onu hep takip edecek.

***

Sen öksürüyordun, benim ise içim gidiyordu,

Sen masumane bakıyordun, ben ise çaresizlikten bitiyordum.....



Not. Telafer’den binlerce Türkmen şu an Ankara’da çok kötü şartlar altında hayat sürmekteler. Siyasi irade onları adeta görmemekte. Yine her zaman olduğu gibi Ülkü Ocakları onlara el uzatmış ve onlar için Ankara’da “Ülkü Ocakları Türkmeneli irtibat bürosu” kurmuş. Burada gönüllü doktorlar sağlık hizmeti için muayehane hizmeti vermekteler. Ziyaret sırasında bekleme odasında bulunan Telafer’li hastaların içinde gördüklerim arasında bulunan “Telafer’li cocuk” bu yazıyı kaleme almama vesile olmuştur.



Murat Gedik, 20 Şubat 2015

E-posta: muratgedik@muratgedik.nl