Her şeyden önce İslam “cihan şümul” bir dindir ve Kur’an-ı Kerim bütün insanlığa hitap eder. Avrupa’nın medeniyet tarihinde ise İslam’ın önemli bir yeri ve rolü vardır. İslam “ilim, irfan, kültür, sanat, edbiyat, nizam ve intizam” gibi bir çok alanda Avrupa’ya büyük katkı sağlamış, yol göstermiş ve zenginlik getirmiştir. Bu tarihi gerçek Almanya için de böyledir. Almanya’nın son 50 yıllık tarihinde ise İslam’ın varlığı ayan beyan ortadır. Bunu görmemek, görmezlikten gelmek, ne akla ne de mantığa sığar. Buna rağmen bu gerçeği görmeyenler, göremeyenler veya görmemekte ısrar edenler ise tarih bilgisinden bihaber, ya da aklı selim düşünmekten yoksun kişiler olsa gerek. Bunun başka izzahı var mı?



Almanya’nın gündeminde yıllardır İslam’ın önemli bir tuttuğu su götürmez bir gerçektir. Fakat belirli mihraklar, İslama karşı (özellikle) 11 Eylül hadiseleri akebinde başlayan ve günümüze kadar uzanan, düşmanca tavır sergilemektedirler. Gün geçmiyor ki, ırkcılar ve yabancı düşmanları, İslam aleyhine bir fiil ve faaliyette bulunmasınlar. Solingen katliamında yakılan Genç ailesi, kundaklanan nice işyerleri, evler ve camiler, Dresden’de bir mahkemede (hem de hakimlerin gözü önünde) hunharca bıçaklanarak öldürülen Merva es Şerbini ve daha nice vakalar, ırkcı ve yabancı düşmanlarının eserleri değil mi?



İki Almanya’nın birleşmesinin(3. Oktober, Tag der Deutschen Einheit) yıl dönümü münasebetiyle Almanya Cumhurbaşkanı Sayın Christian Wulff yaptığı bir konuşmada: “İslam Almanya’ya aittir” (Der Islam gehört zu Deutschland) diyerek var olan bir gerçeği resmen dile getirmiş ve büyük takdir toplamıştı. Yapılan bu açıklamalar ülkede yaşayan 5 milyon civarında Müslümanı “eşitlik ve uyum” konusunda oldukca cesaretlendirmişti. Maalesef bugüne kadar beklenen şey bir türlü gerçekleşmedi. Almanya’da yaşayan Müslümanlar, “birici sınıf” vatandaş olarak vergi ödedikleri ve devlete karşı bütün yükümlüklerini yerine getirdikleri halde, “ikinci” ya da “üçüncü sınıf” vatandaş muamelesi görmekten bir türlü kurtulamadılar.



Almanya İçişleri Bakanı, 3 Mart 2011 tarihinde, basın mensuplarının bir sorusu üzerine verdiği cevapla, adeta ülkeyi ikiye böldü: Siz de “İslam Almanya’nın bir parçasıdır” diyen Christian Wullf(Almanya Cumhurbaşkanı) gibi düşünüyor musunuz sorusu üzerine Hans-Peter Friedrich: “Ben bugüne kadar olan posizyonumu değiştirecek bir sebep görmüyorum. İslam’ın Almanya’nın bir parçası olduğuna dair hiç bir yerde tarihi bir belge yok“( İch sehe keinen Grund von meiner bisherigen Position abzuweichen. Dass der Islam zu Deutschland gehört, lässt sich aus der Historie nirgends belegen) diyerek milyonlarca izan sahibi insanı ve bunun ötesinde Almanya’da yaşayan 5 milyon civarındaki Müslümanı tam bir hayal kırıklığına uğrattı. Ayrıca İçişleri Bakanının sarf ettiği: Almanya’da “İslam yok, Müslüman var” sözü ayrı bir muamma! İslamsız Müslüman; bu nasıl bir düşünde, bu nasıl bir mantık?



Göçün 50. yılını kutladığımız şu günlerde; İçişleri Bakanı H.P.Friedrich’in açıklaması oldukca “talihsiz, düşündürücü ve bir o kadar da tehlikeli” bir açıklama değil mi?

Bu ifadeler “uyum ve bir arada yaşamaya vurulan büyük bir darbe” niteliği taşımıyor mu?

Bunların ötesinde “İslam ve Müslüman düşmanlarının ekmeğine yağ sürecek mahiyette” değil mi?



İslam, demokratik ve hukuk devleti olan modern Almanya’nın elbette bir parçasıdır!

Dün böyleydi, bugün böyledir ve yarın da böyle olacaktır! Bu bir gerçektir ve görmezlikten gelinemez! Almanya’da İslamı yok saymak, İslamsız bir Müslüman düşünmek, her şeyden önce Alman Anayasası’da garanti altına alınan din hürriyetine ve eşitlik ilkesine aykırıdır!



3 Mart günü sergilenen tavır, 3 Ekim ruhuna ters düştüğü gibi “modern, demokratik, çok kültürlü ve çok dinli Almanya”ya uymuyor!



Dinslaken, 04.03.2011

Yakup Tufan