Ülke gündemimizin yoğun olduğu bu günlerde özellikle yeni anayasa ve referandum üzerine birden fazla söz söylenip yazı yazılıyor. Halk arasında yeni anayasanın gerekli olduğundan söz edenler olduğu gibi karşı çıkanlar da mevcut. Yalnız edindiğim izlenimler sonunda yapılan eleştirilerin ve kavga gürültülerin içinin dolu olmadığı tespitidir. Eleştiri gerçek manada yapıldığı zaman yanlışı doğru yapan kavram iken bizim ülkemizde tam tersi bir fiiliyat halini almış durumda. Eleştiri yapan ne için eleştirdiğini dahi bilmeyip ya basmakalıp düşünceler içerisinde ya da menfi duygular ile eleştirilerini dile getirmekte ve bu da yarardan çok zarar veren bir durum haline gelmektedir.

Bir ülkede normlar hiyerarşisine göre sırasıyla üstten alta doğru olan anayasa, milletlerarası antlaşmalar, kanun, kanun hükmünde kararname, tüzük ve yönetmelikler arasında bir düzen yok ise veya bu hiyerarşi belli bir zümrenin elinde bir güç halini almış ise o ülke her türlü sömürgeye açık bir hal almış ve ülke içinde bulunan kurumlar kurulma amaçları doğrultusunda çalışmıyor demektir. Şuan mevcut ülke sistemimize baktığımız zaman millet adına söz sahibi olan milletin vekilleri parlamentoda yasa çıkarmak yerine aksine fren mekanizması görevi üstleniyorsa darbe anayasası olması dışında daha vahim bir durumla karşı karşıya olduğumuz gerçeğini gözden kaçırmayalım. Geçmiş hükümet dönemlerine baktığımızda yürütmede çift başlılığın hem ekonomik hem de istikrar açısından sürekli bir kriz oluşturduğunu hatırlamaktayız. Ülkemiz şuan 4. Nesil savaş olarak kabul edilen vekalet savaşları ile karşı karşıya ve bunun en önemli örneği gerek Suriye de ki terör gurupları olsun gerekse de 30 yıldır bitirilemeyen pkk terör örgütü olsun hep beraber görmekte ve yaşamaktayız. Bizler en güçlü ordu sıralamasında ilk sıralarda olan bir ülke olarak halen çevremizdeki ve içimizdeki terör unsurlarını temizleyemiyorsak o zaman yasalarımızda ve bunun işleyişinde bir aksaklık var demektir.Unutmayalım ki savaş durumunda en önemli unsurlardan biri de ani kararlar alabilmektir.Ülke içinde yürütme erkanının sağlıklı kararlar alabilmesi için yasama ve yargı unsurlarının sağlıklı işleyişi önemlilik arz etmektedir. Hali hazırda olan1980 darbe anayasamız bu konuda işlevselliğini yitirmiş olmasından ziyade tamamen anti demokratik sonuçlar üzerine inşa edilmiş ve dış güçlerin ülke içine daha kolay müdahale etmesine imkan sağlayan bir yapıda oluşturulmuştur. Zamanla değişen hükümetler ile yapılan değişiklikler ile de ilk halinin çokça dışına çıkmış ve normlar hiyerarşisi arasında bulunması gereken bağ kaybolmuştur.

Bir diğer önemli konu milletlerarası antlaşmalar ki burada yapılacak olan hatalı bir politika imza süresi boyunca ülke adına yarar veya zarar oluşturabilmektedir. Geçmiş hükümet dönemlerinde yapılan yanlış antlaşmalar yüzünden tarım ülkesi olan Türkiye en basit halde yetiştirebildiği ürünleri bile ithal etmek de, kendi yer altı kaynaklarını kullanamamakta vebuna bağlı olarak savunma sanayisi de dışa bağımlı haldedir.Türkiye hem NATO hem de BM üyesi olmasına bağlı olarak burada da geçmişte yapılan yanlış antlaşmalar yüzünden ülke içinde yanlış politikalara yol açmaktadır. Buna AB ile yapılan müzakereler de dahil olmak üzere.

Bir toplumun hak ve adalet terazisi bağımsız ve tarafsız mahkemelerdir. Burada verilecek yanlış bir karar kurumlar ve bireyler arasında güvensizlik oluşturacağı gibi fertler arasında kaos ortamının da tetikleyicisi olabilmektedir. Şuan ki mevcut kanunlar da aynı suça farklı cezalar oluşmakta hafif suç kapsamında ağır cezalar ağır suç kapsamında hafif cezalar verilmektedir.

Geniş bir çerçeveden baktığımız zaman yeni bir anayasanın ciddi manada gerekli olduğu görülmektedir. Yasaların en büyük bağlayıcısı olan Yüce Türk Milleti en doğru yolu geçmişte seçtiği gibi gelecek adına yine doğru bir karara imza atacaktır.



Mehmet TARHAN

Araştırmacı-Stratejist