NE GARİP!

Filân bankada hiç hesabım yok, ama telefon ve e-posta adresime mesaj geliyor ve diyor ki:

- Size özel kredi faizlerini düşürdük...

Allah, Allah... Niye bana özel olsun ki... Başkalarını kazıklıyorlar ama bana (!) özel davranıyorlar... Garip değil mi?



NE GARİP!

Ünlü, şanlı ve çok yıldızlı uluslararası çok sayıda kalite belgesine haiz bir üniversitemiz fakültelerinden birinin Dekanı, bazı belgelere ‘Dekan’, bazılarına ‘Yardımcı Dekan’ ve bazılarına da ‘Dekan Vekili diye imza atıyor. Garip değil mi? Zavallı daha sıfatının ne olduğunun farkında değil, henüz karar verememiş olmalı... Unvanına da bakınca...



NE GARİP!

Akademik hayatının hiçbir döneminde başkalarından yardım almadan, hiçbir şey yazamayan ve şimdilerde, facebook hesabında ‘akademisyen’ kimliğini değil de, sadece ‘Politikacı’ kimliğine yer veren mütekait birileri, ülkemin bir güzel şehrinde ‘yazarlık kursu’ organize ediyormuş… Güleyim mi, ağlayayım mı, tebessüm mü edeyim yoksa sırıtayım mı? Gelin de çıkın işin içinden…



NE GARİP!

Yahu dostlar! Ne garip bir durum! 'Haram Yemeyen, Kul Hakkı Gasp Etmeyen" (!) Fetullahçıların dışında Türkiye'de hiç kimse, 15 Temmuz darbe teşebbüsü'ne ‘tiyatro’ demiyor. Diyenler sadece onlar... Bu ülkenin her şeyi en iyi bilenleri onlar mı? Neredeyse ülke nüfusunun tamamı ‘darbe yapılmak istendi, başaramadılar’ diyor, ama onlar ‘tiyatro’ diyorlar… Bir gariplik var, var olmasına da... Ben kavrayamıyorum.



NE GARİP!

Ülkemizin çok yıldızlı uluslararası, çok sayıda kalite belgesine sahip bir üniversitesinin bir Dekanı, Dekan olarak atanınca o Fakülte’nin mensuplarının büyük çoğunluğundan çok tepki almıştı. Bunun üzerine o günlerde İçişleri Bakanı Efkan Ala ile yakın ilişkisi olduğunu vurgulayan paylaşımlar yapmış ve ‘bakın arkam kuvvetli, benimle uğraşmayın’ imajı vermişti... Şimdi hiç sesi soluğu çıkmıyor... Acep nedendir? Yoksa ‘arkası boşaldığı’ için mi?



NE GARİP!

Kendilerini 45 yıldır tanıdığım, ikisi de akademik hayattan yüksek rütbe ile emekli olmuş iki zat, akademik hayattan kopar kopmaz, kendilerine ‘politikacı’ kimliğini uygun görmüşler… Akademisyenliklerinin ‘hikâye’ olduğu için mi, yoksa politikacının, halk nazarında ‘güvenilmez insanlar’ algısına mı sığınmışlar, bilmiyorum… Anlamak mümkün değil… Eğer bir ülkede ‘politikacı’ veya ‘siyasetçi’ kimliği, ‘akademisyen’ kimliğinden önde geliyorsa gelin de ‘ne garip’ demeyin ve kahrolmayın!



NE GARİP!

Ülkemin önemli bir eğitim ve öğretim kurumunda, kuruluşundan itibaren, yıllarca çalıştıktan, etrafında birlikte çalıştığı insanların, birkaç yalaka kişisi hariç, hepsini kırıp geçirdikten sonra kurumundan ayrılan ve başka alanlarda icra-i sanat (!) eden bir mütekait (kaidesinin üzerine oturan) birilerinin eski kurumuna, arada bir, ancak hırsız gibi, sessizce girip çıkması, eski arkadaşlarından gören kimselerin kendisine bir selam vermemesi hayret edilecek bir şey değil midir? Yani çok garip değil mi?



NE GARİP!

Yarım asrı geçen ömrünün neredeyse 40 yılını yakınlarında bulunan herkesi bunaltıp kendisinden nefret ettiren, şimdilerde kaidesinin üzerine oturmuş vasiyette bekleyen eski bir politikacı, eskiden edindiği ‘okkalı unvanı’ kullanarak ülkemin değişik şehirlerinde geziyor ve ilkokul öğrencisi çocuklarına ‘kitap sevmeyi öğretmeye’ çalışıyormuş… Nasıl hayret edilmez? Acaba kendisini tanıyanlarının tamamının nefret ettiği biri, dilini şimdi yetişkinlerin bile anlamada zorluk çektiği eski kitapları, çocuklara sevdirebilir mi? Yoksa ‘maksat muhabbet olsun’, görenler de ‘emekli’ demesinler diye mi bu gayretkeşlik? Ne garip değil mi?





Âhhh, ah…

Öyle gariplikler yaşıyoruz ki… Dahasını sormayın!